พาไปรู้จัก นาตาชา แคมพุช (Natascha Kampusch) เด็กหญิงที่ถูกชายโรคจิตจับขังไว้ในห้องใต้ดินตอนเธออายุ 10 ขวบ ก่อนจะหนีรอดมาได้ตอนอายุ 18 บุคคลต้นทางของเรื่อง 3096 Days กระนั้นความน่าสนใจของเธอหาใช่ช่วงเวลาที่ถูกกักตัวตลอดหนึ่งทศวรรษ หากเป็นชีวิตหลังจากนั้น ในฐานะของหญิงสาวหัวใจแกร่งผู้เป็นแรงบันดาลใจให้คนทั่วโลกในการฝ่าฝันกับความโดดเดี่ยว หรือความยากแค้นเพียงลำพัง
3,096 Days of Solitude
นาตาชา แคมพุช (Natascha Kampusch)
พลังใจของเด็กหญิงที่ถูกขังลืมเกือบสิบปี
ระยะเวลาของการโดดเดี่ยวจากสังคม: 3,096 วัน
สถานที่: เวียนนา, ออสเตรีย
สาเหตุ: ถูกลักพาตัว
วันที่ 2 มีนาคม 1998 นาตาชามีอายุ 10 ขวบ เธออยู่ระหว่างทางเดินไปโรงเรียนในตอนเช้าที่เมืองเวียนนา ประเทศออสเตรีย จู่ๆ ก็มีชายนามว่าโวล์ฟกัง พริกโกพิล มาลักพาตัวเธอไปขังอยู่ในห้องใต้ดิน (ที่แต่เดิมถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นหลุมหลบภัย) ในบ้านของเขาเป็นเวลา 8 ปี รายละเอียดของช่วงเวลาที่นาตาชาถูกจับขังและทารุณอยู่ในหนังสือ 3096 Days ซึ่งเธอเขียนขึ้นภายหลังที่หนีรอดมาได้ ก่อนที่หนังสือดังกล่าวจะกลายเป็นภาพยนตร์ชื่อเดียวกัน ออกฉายในปี 2010
ลำพังการย้อนความทรงจำในห้วงเวลาของการถูกทารุณกรรมเพื่อเขียนออกมาเป็นหนังสือ หรือการให้สัมภาษณ์เรื่องของเธอซ้ำๆ ตลอดหลายปี ภายหลังการเข้ารับการบำบัดจิตใจ ก็ว่าเป็นงานที่ต้องอาศัยหัวใจอันแข็งแกร่งมากพอแล้ว หากการได้มรดกเป็นบ้านของชายโรคจิตที่กักขังเธอ และเธอก็ยินดีรับ และใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น (เป็นครั้งคราว) นี่สิ ต้องอาศัยพลังใจขนาดไหน
เรื่องที่ว่ามานี่แปลกอยู่สักหน่อย เพราะภายหลังที่นาตาชาหนีรอดจากบ้านหลังนั้นมาได้ ชายที่จับเธอมาเกิดกลัวความผิด จึงกระโดดขวางทางรถไฟฆ่าตัวตาย ความที่เขาไม่มีครอบครัวและทายาท จึงกลับเป็นนาตาชา ผู้เดียวที่ใกล้ชิดกับเขาเพียงผู้เดียวที่ได้รับมรดกเป็นบ้านของเขาไป
นั่นล่ะ คนอื่นอาจขายบ้านเอาเงินมาใช้ หรือไม่ก็เผามันทิ้งไป แต่นาตาชาก็กลับเก็บบ้านหลังนั้นไว้ เพราะไม่อยากให้คนอื่นนำบ้านไปทำเป็นสวนสนุกหรือหาเงินจากความทรงจำอันเลวร้ายของเธอ เธอบอกว่าบาดแผลในจิตใจของเธอคงไม่มีวันหายไปได้ง่ายๆ แต่การมีอยู่ของบ้านนี้ ที่นานๆ เธอจะเข้ามาทำความสะอาดและพักผ่อนสักครั้ง ก็กลับเป็นเครื่องเตือนใจให้เธอนึกถึงช่วงเวลาที่โหดร้ายที่สุดในชีวิต ที่ซึ่งเธอสามารถก้าวผ่านมันออกมาได้
สนามบินชาร์ล เดอ โกล (Charles de Gaulle Airport) ประเทศฝรั่งเศส คุณเมฮ์ราน คาริมี แนสเซรี ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นนานถึง 18 ปีแล้ว
ผู้ทำลายสถิติถูกขังเดี่ยวยาวนานที่สุดของสหรัฐอเมริกา คุณอัลเบิร์ต วู้ดฟ๊อกซ์ ภายหลังได้รับการปล่อยตัว เขาให้สัมภาษณ์ว่านอกจากความช็อคที่เห็นโลกภายนอกเปลี่ยนแปลงไปจนแทบจำไม่ได้ เขายังแปลกใจ กับความจริงที่ว่าการเหยียดสีผิวยังคงไม่หมดไปจากสังคมอเมริกัน
7 สิ่งที่ ต้น-ศิริศักดิ์ ไชยเทศ อยากให้เข้าใจเสียใหม่เกี่ยวกับ LGBTQ