Stability in the Bubble ‘เสถียร(ละ)ภาพ’ ใน The Bubble Arts-Group Space

แม้ทีมงานจะไม่ได้ออกตัว และก็คงไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น หากเราก็สามารถเขียนด้วยตัวอักษรชัดถ้อยชัดคำได้ว่า The Bubble Arts-Group Space คือแกลเลอรี่ศิลปะลึกลับ ไม่ต่างจากคาเฟ่หรือบาร์ลับที่กำลังฮิตอยู่ตอนนี้เท่าใดนัก ฺBOTS รู้จักแกลเลอรี่แห่งนี้ผ่านทางโซเชียลมีเดีย ก่อนจะส่งข้อความไปถาม Tua Pen Not ศิลปินที่คุ้นเคย ด้วยการเอ่ยถามถึงนายทุนหรือเจ้าของแกลเลอรี่แห่งนี้ Tua Pen Not ตอบกลับมาว่าไม่มีนายทุน แต่เขาก็เป็นหนึ่งในเจ้าของร่วมกับศิลปินที่เหลืออีก 12 คน กล่าวให้ชัด แกลเลอรี่สุดอินดี้แห่งนี้เกิดจากการลงขันร่วมกันของศิลปินร่วมสมัยรุ่นใกล้ๆ กันจำนวน 13 คน

จากกาดต้นพะยอม เราขับรถตาม Google Map เลียบถนนคลองชลประทาน จนมาเจอซอยให้เลี้ยวซ้ายเข้าไปยังหมู่บ้านพิงค์พะยอม แผนที่ AI พาเราเลี้ยวรถอีกสองขยัก จนมาสุดหมู่บ้านที่ซึ่งไม่มีสัญญาณบ่งบอกว่าจะมีแกลเลอรี่ศิลปะตั้งอยู่ กระทั่ง สุรเจต ทองเจือ ศิลปินในกลุ่มที่เรานัดหมายไว้เดินออกมาจากโกดังที่ตั้งอยู่สุดซอย เขาโบกมือ จุดหมายอยู่ข้างใน เป็นดังที่เจ้าบ้านว่า แกลเลอรี่ตั้งอยู่ด้านในสุดของโกดัง ที่ซึ่งพื้นที่ที่เหลือคือสตูดิโอและสถานที่เก็บงานศิลปะของศิลปินอีกหลากหลายท่าน ทุกคนลงขันเช่าโกดังแห่งนี้เป็นทั้งที่ทำงานและที่พัก (สำหรับบางท่าน) มุมหนึ่งในนั้น สุรเจตและเพื่อนก็ก่อตั้ง The Bubble Arts-Group Space ขึ้นที่นี่

สุรเจตเล่าว่าชื่อ Bubble มาจากแอร์บับเบิ้ล หรือพลาสติกกันกระแทกที่ศิลปินใช้ห่อผลงานศิลปะในกรณีที่ต้องขนย้ายไปจัดแสดงงานต่างสถานที่ บับเบิ้ลในที่นี้ไม่เพียงเป็นการป้องกันชิ้นงานจากความเสียหาย แต่ยังเหมือนเป็นบรรจุภัณฑ์หรือหีบห่อที่รวมงานศิลปะไว้ด้วยกัน

หนึ่งในเหตุผลของการรวมตัวกันที่นี่คือเรื่องเศรษฐกิจครับ ความที่ผมและเพื่อนศิลปินหลายคนมีโอกาสไปแสดงงานตามจังหวัดต่างๆ และก็พบว่าทุกครั้งที่ไปเราต้องใช้งบประมาณในการขนย้ายและการจัดการสูงมาก เลยมีไอเดียว่าถ้าเราลงขันกันเช่าพื้นที่ประจำ และหมุนเวียนกันแสดงงาน คือเอาเงินมารวมกันเพื่อเช่าสถานที่ใดสถานที่หนึ่งทั้งปี ยังประหยัดกว่าการตระเวนไปจัดแสดงตามที่ต่างๆ หนึ่งครั้งเสียอีก

สุรเจต กล่าวถึงที่มา

อีกเรื่องหนึ่งคือ ความที่สมาชิกในกลุ่มเป็นศิลปินรุ่นใหม่ และต่างก็ทำงานชัดเจนในทิศทางของตัวเอง ต้องยอมรับว่าเป็นเรื่องยากที่เราจะได้รับเลือกให้ไปจัดแสดงผลงานตามแกลเลอรี่ที่เป็นเมนสตรีม หรือแกลเลอรี่ในเชิงพาณิชย์ เราจึงคิดว่าการสร้าง art space นี้ขึ้นมาเพื่อเปิดโอกาสให้ศิลปินรุ่นใหม่ และตกลงกันคร่าวๆ ว่าในหนึ่งปีจะมีนิทรรศการเดี่ยวของสมาชิกสองครั้ง และอีกหนึ่งครั้งอาจเป็นศิลปินรับเชิญมาแสดงด้วย และก็วางแผนไว้จะใช้พื้นที่ตรงนี้จัดกิจกรรมทางศิลปะอย่างต่อเนื่อง ให้มันเป็นหนึ่งในพื้นที่ศิลปะทางเลือก  

แม้จะเริ่มจากศิลปินที่เป็นเพื่อนฝูงกันมาตั้งแต่เรียนที่คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ หากสมาชิกในกลุ่มก็ต่างพื้นเพ ต่างสถานศึกษา และที่มา ซึ่งมีทั้งศิลปินแบบฟูลไทม์ที่พำนักอยู่เชียงใหม่ อาจารย์สอนศิลปะในต่างจังหวัด ไปจนถึงนักออกแบบและเจ้าของกิจการที่แบ่งเวลาว่างสำหรับสร้างงานศิลปะ ทั้งนี้ความหลากหลายดังกล่าวก็ทำให้เมื่อมีการแสดงงานพร้อมกัน งานศิลปะจึงหลากหลายตามมา ดังเช่นนิทรรศการของกลุ่มที่จัดแสดงอยู่ขณะนี้

‘เสถียร(ละ)ภาพ’ คือชื่อของนิทรรศการ นำเสนอผลงานของศิลปินในกลุ่มทั้ง 13 ท่าน ครอบคลุมตั้งแต่จิตรกรรม, ประติมากรรม, สื่อผสม, อินสตอลเลชั่น, เพอร์ฟอร์แมนซ์, อนิเมชั่น ไปจนถึงงานจักสาน ที่ถึงแม้จะหลากหลายเสียจนดูเหมือนไม่เป็นเอกภาพ หากศิลปินทุกคนก็พร้อมใจกันสร้างงานศิลปะภายใต้โจทย์เดียวกันตามชื่องาน – เสถียรภาพในมิติที่หลากหลายตามมุมมองของศิลปิน

และเหล่านี้เป็นเพียงบางส่วน

Untitled ของ สุรเจต ทองเจือ เป็นอินสตอเลชั่นที่เล่นกับตัวอักษรและวัสดุ ศิลปินอิมโพรไวซ์งานจาก Statement ของนิทรรศการที่เคยจัดแสดงในพื้นที่นี้ก่อนหน้า โดยเลือกแกะตัวอักษรบางส่วนให้เหลือเพียงสาส์นที่ขาดห้วง ขณะเดียวกันก็นำโฟมบล็อกที่เขาได้มาจากการไปแสดงงานที่ไต้หวันมาติดตั้ง โฟมบล็อกซึ่งเป็นวัสดุหลักสำหรับใช้สร้างบ้านพักของแรงงานต่างด้าวเพราะปัจจัยทางด้านราคา ถูกเปลี่ยนหน้าที่เป็นชั้นวางชุดรูปถ่ายขนาดจิ๋วที่สุรเจตบันทึกไว้ระหว่างที่เขาอยู่ที่ไต้หวัน ภาพถ่ายป้ายภาษาต่างๆ ที่ใช้สื่อสารกับแรงงานต่างด้าวในไต้หวัน ภาพที่เล็กและเบลอจนหลายภาพก็ดูไม่ออกว่าเป็นภาพอะไร

วัชรวิทย์ พริบไหว เล่าถึงเสถียรภาพของมนุษยชาติ ผ่านการตั้งคำถามถึงภารกิจเดินทางไปสร้างอาณานิคมนอกโลก โดยนำเสนอผ่านวิดีโออนิเมชั่น, ตุ๊กตามนุษย์อวกาศในโหลแก้ว และงานภาพพิมพ์ของถุงเท้าที่ไม่ครบคู่ ส่วนจิรวงษ์ วงษ์ตระหง่าน ศิลปินเซรามิกเจ้าของ InClay Studio Pottery ตีความคำว่าเสถียรภาพ ผ่านปัจจัยพื้นฐานของชีวิตมนุษย์ ด้วยการนำเสนอประติมากรรมรูปข้าวเปลือก อันเป็นที่มาของข้าวที่ใช้เลี้ยงปากเลี้ยงท้องผู้คน

ชัชชัยวัชร ชังชู และสุธาทิพย์ เขื่อนรอบเขต สองศิลปินที่เปิดสตูดิโอเซรามิก Chohae Craft House จังหวัดแพร่ เล่ามุมมองทางเสถียรภาพของความเป็นเพศหญิงผ่านประติมากรรมแป้นหมุนเซรามิกพร้อมภาชนะที่ติดมากับแป้นหมุน และภาพจิตรกรรมบนแผ่นไม้ที่ parody มาจากงานเชิงประเพณีซึ่งสะท้อนสภาวะการถูกกดทับของความเป็นผู้หญิงและการเป็นแม่

รณกร เกิดโชติ สร้างสรรค์ภาพจิตรกรรม abstract impressionism โทนสีเทาหม่น นำเสนอความไร้เสถียรภาพของสรรพสัตว์ในสวนสัตว์ดุสิตที่ต้องอพยพย้ายที่อยู่ ภายหลังจากมีคำสั่งให้ย้ายสวนสัตว์ที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ที่ถือเป็นศูนย์กลางการปกครองของประเทศมากว่าแปดสิบปี

ฯลฯ

ทั้งนี้สุรเจตเล่าว่าในช่วงปลายปีนี้ ทางกลุ่มได้รับเชิญจาก Art 4C อาร์ทสเปซแห่งใหม่ของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ลงไปจัดนิทรรศการ ซึ่งทางกลุ่มก็เลือกคอนเซปต์ ‘เสถียร(ละ)ภาพ’ นี้ไปจัดแสดง หากก็มีการเปลี่ยนแปลงหรือพัฒนาชิ้นงานบางส่วนจากที่จัดแสดงที่นี่ด้วย

แม้จะมีที่ทางเป็นของเราแล้ว แต่ทางกลุ่มก็ไม่ได้ผูกมัดว่าจะต้องแสดงงานในสถานที่ของเราที่เดียว หรือหากศิลปินคนไหนมีงานแสดงกับแกลเลอรี่อื่น เราก็พร้อมสนับสนุนในด้านต่างๆ นอกจากนี้ ผมคิดว่านอกจากการสร้างพื้นที่ทางเลือกเพื่อจัดแสดงผลงาน การรวมกลุ่มกันยังได้เชื่อมเครือข่ายของผู้ติดตามศิลปินแต่ละคนมาไว้ด้วยกัน กลายเป็นว่าได้เปิดโอกาสทั้งศิลปินและผู้ชม ขยายเครือข่ายให้กว้างขวางขึ้น 

The Bubble Arts-Group Space เปิดให้เข้าชมวันอังคาร-เสาร์ 13.00-17.00 น. โปรดนัดล่วงหน้าได้ที่เบอร์ 084-5045618 หรือ Facebook: The Bubble Arts-Group Space นอกจากนี้หากผู้ชม สนใจซื้อผลงานของศิลปิน สามารถเดินขึ้นไปที่ The Bubble Art Shop ซึ่งตั้งอยู่บนชั้นสองของแกลเลอรี่ หรือ https://www.facebook.com/The-Bubble-Art-shop-110867507310759/

The Bubble Arts-group Space ประกอบด้วย กรุณา รวมธรรมรักษ์, จิรวงษ์ วงษ์ตระหง่าน, ชัชชัยวัชร ชังชู, ชยะกร การุณเดช, ณุพล วิริยะวงษ์, ธัญลักษณ์ มีชำนะ, นวพล ปูธิปิน, พิชากร ชูเขียว, รณกร เกิดโชติ, วัชรวิทย์ พริบไหว, สุธาทิพย์ เขื่อนรอบเขต, สุรเจต ทองเจือ และ อุเทน สุวรรณมณีกุล